Bu aslında su endüstrisindeki en büyük efsanedir. Konuyu net bir şekilde anlamak için önce musluk suyumuzda hangi minerallerin bulunduğunu incelememiz gerekiyor. Bir test laboratuvarına bir su numunesi gönderecek olsaydık, kalsiyum, magnezyum ve sodyumun yanı sıra diğer mineraller ve kirletici maddelerin bir listesini içeren bir rapor alırdık. Bu minerallerin bazıları güvenli ve iyi huylu olsa da, bu listede florür, arsenik, krom ve radyum dahil olmak üzere pek çok toksik madde vardır. Maalesef iyi ve kötü mineralleri ayırt edebilecek hiçbir filtreleme sistemi mevcut değildir. Temel karbon filtre sistemleri, yüksek derecede toksik ve radyoaktif olanlar dahil tüm mineralleri bırakacaktır. Öte yandan, RO sistemleri bu istenmeyen kirletici maddelerin% 90-99'unu ortadan kaldıracaktır.
Gerçek şu ki, vücudumuzun ihtiyaç duyduğu sağlıklı minerallerin çoğu, içme suyundan değil, yediğimiz gıdalardan gelir. Su ile ilgili asıl endişe, mineral içeriği değil, aşırı toksisitedir. Suyun 1 veya 100 ppm (milyonda parça) kalsiyum içerip içermediği gerçekten önemli değildir, ancak 1 ile 100 ppm arsenik arasındaki fark çok önemlidir.
